انتقال حرارت

انتقال حرارت فرآیند ترکیب گرما با رسانه های انتقال برای ایجاد تی شرت ها یا کالاهای شخصی سازی شده است.رسانه های انتقال به شکل وینیل (یک ماده لاستیکی رنگی) و کاغذ انتقال (کاغذ پوشش داده شده با موم و رنگدانه) هستند.وینیل انتقال حرارت در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف، از رنگ‌های جامد گرفته تا مواد بازتابنده و براق موجود است.بیشتر برای سفارشی کردن نام و شماره روی پیراهن استفاده می شود.کاغذ ترانسفر محدودیتی در رنگ و طرح ندارد.آثار هنری یا تصاویر فردی را می توان با استفاده از چاپگر جوهرافشان بر روی رسانه چاپ کرد تا پیراهنی به طرح شما بسازید!در نهایت کاغذ وینیل یا ترانسفر را در کاتر یا پلاتر قرار می دهند تا شکل طرح را برش دهد و با استفاده از پرس حرارتی به تی شرت منتقل می شود.

مزایای انتقال حرارت:

- امکان سفارشی سازی های مختلف برای هر محصول، مانند سفارشی سازی نام

- زمان کوتاه تر برای سفارشات با تعداد کمتر

- مقرون به صرفه بودن سفارشات دسته ای کوچک

– امکان تولید گرافیک با کیفیت و پیچیده با گزینه های نامحدود

معایب انتقال حرارت:

- حجم زیاد عملیات زمان بر و پرهزینه است

– پس از استفاده طولانی مدت و شستشو به راحتی محو می شود

– اتو کردن چاپ مستقیم تصویر را خراب می کند

مراحل انتقال حرارت

1) کار خود را روی رسانه انتقال چاپ کنید

کاغذ انتقال را روی یک چاپگر جوهر افشان قرار دهید و از طریق نرم افزار کاتر یا پلاتر آن را چاپ کنید.مطمئن شوید که طراحی را به اندازه چاپ مورد نظر تنظیم کرده اید!

2) محیط انتقال چاپ شده را در کاتر/پلاتر قرار دهید

پس از چاپ رسانه، پلاتر را با دقت بارگذاری کنید تا دستگاه بتواند شکل طرح را تشخیص داده و برش دهد.

3) قسمت اضافی محیط انتقال را بردارید

پس از برش، به یاد داشته باشید که از ابزار چمن زنی برای حذف قطعات اضافی یا ناخواسته استفاده کنید.حتماً آثار هنری خود را مجدداً بررسی کنید تا مطمئن شوید که هیچ چیز اضافی روی رسانه باقی نمانده است و چاپ باید به نظر برسد که آن را روی یک تی شرت می خواهید!

4) چاپ روی لباس

حقایق جالب در مورد چاپ های انتقالی

در اوایل دهه 50 قرن هفدهم، جان سادلر و گای گرین فناوری چاپ انتقالی را معرفی کردند.این تکنیک برای اولین بار در سرامیک های تزئینی و عمدتاً سفال استفاده شد.این فناوری به طور گسترده پذیرفته شد و به سرعت در سایر نقاط اروپا گسترش یافت.

در آن زمان، این فرآیند شامل یک صفحه فلزی با عناصر تزئینی حک شده در آن بود.صفحه با جوهر پوشانده می شود و سپس روی سرامیک فشرده یا رول می شود.در مقایسه با جابجایی های مدرن، این روند کند و خسته کننده است، اما هنوز هم بسیار سریعتر از نقاشی روی سرامیک با دست است.

در اواخر دهه 2040، انتقال حرارت (فناوری که امروزه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد) توسط یک شرکت مستقر در ایالات متحده SATO اختراع شد.